رباعی شماره ۳۴: بر گوشه چشم تو، که شوخ و شنگست

بر گوشهٔ چشم تو، که شوخ و شنگست

آن خال تو دانی به کدامین رنگست؟

موریست که بر کنار بادام نشست

پیداست که در لب تو شکر تنگست