رباعی شماره ۳۶: رویت، که به خوبی گل خندان منست

رویت، که به خوبی گل خندان منست

آرامگهش دل چو زندان منست

نیکش بگزدیدند به دندان، گر چه

گفتم که: همین نیک به دندان منست