رباعی شماره ۵۳: گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد

گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد

گفتی که: منجم ورق فال گشاد

چون گربهٔ بید خوانش آراسته دید

سر بر زد و بوی برد و چنگال گشاد