رباعی شماره ۱۰۰: ماهی، که بسوخت زهره چنگش بر سر

ماهی، که بسوخت زهره چنگش بر سر

بگریست فلک با دل تنگش بر سر

مویی که ز دست شانه در هم رفتی

گردون به غلط نهاد سنگش بر سر