رباعی شماره ۱۰۶: گر جور کنی نیاورم دل ز تو باز

گر جور کنی نیاورم دل ز تو باز

ور ناز کنی به جان پذیرم ز تو ناز

چون بنده نپیچد ز خداوندان سر

وانگاه خداوند چنان بنده نواز