رباعی شماره ۱۱۸: من خاک درم، تو آفتابی، ای دل

من خاک درم، تو آفتابی، ای دل

نشگفت که بر سرم بتابی، ای دل

من گم شدم از خود که ترا یافته‌ام

دریاب، که مثل من نیایی، ای دل