شمارهٔ ۱۰۳: هر دم برود ز باده هوش دل من

نوشته خواجوی کرمانی در بدایع الجمال دیوان اشعار خواجوی کرمانی فصل رباعیات

هر دم برود ز باده هوش دل من

خوناب شود قدح ز جوش دل من


در دیر مغان چون درد دل گویم باز

ناقوس بنالد از خروش دل من


نظر خود را بنویسید

نظرات