شمارهٔ ۸ - فی الاستیهاب السرج بعد موهبة الفرس: ایا سپهر جنابی که همچو اختچیان

ایا سپهر جنابی که همچو اختچیان

نهد بر ابلق که پیکر تو جوزا زین

چو آفتاب ز خاک درت شرف یابد

بر آستان تو افتد ز طاق خضرا زین

گهی که عزم شبیخون کنی بر انجم چرخ

بسبز خنک فلک بر نه از ثریا زین

ز بهر بنده مخلص چو اسب فرمودی

وزین بتنگ نیاید دلت بفرما زین

پیاده ئیکه ترا رخ نهاد و اسب گرفت

بره نباشد اگر نبود اسب او را زین