شمارهٔ ۶۶: یاری که دلم ز غم بفرسود برفت

یاری که دلم ز غم بفرسود برفت

بس دیر بدست آمد و بس زود برفت

زان پیش که دود از آتشش برخیزد

آتش بدلم درزد و چون دود برفت