شمارهٔ ۲۰۷: آن سر که ز بهر تیغ تیز تو نهم

آن سر که ز بهر تیغ تیز تو نهم

بر پای سمند گرم خیز تو نهم

جانرا بلب ارزخ بنمائی چو شکر

در پسته ی شور قند ریز تو نهم