معمّیات

شمارهٔ ۱: آنک هستم ز خاک درگه او شمارهٔ ۲: آنک بر سر و عارض چو گلیست شمارهٔ ۳: سالکی را که دید پیوسته شمارهٔ ۴: آنک نبود غمش ز مثل منی شمارهٔ ۵: گفتمش ای ماهرو نام تو خود چیست شمارهٔ ۶: پری‌رویی که از ما ناورد یاد شمارهٔ ۷: بستان ز کتاب حرف اول شمارهٔ ۸: حرف سوم سه چون بیندازی شمارهٔ ۹: نام صنمی که می نبینم بازش شمارهٔ ۱۰: آنک جعدش مرغ دل را دام بود شمارهٔ ۱۱: آنچه ما راست بریمین و یسار شمارهٔ ۱۲: هفتاد و هشت نام یکی حور پیکرست شمارهٔ ۱۳: سر سگ بر کفن و باقیش مضاعف گردان شمارهٔ ۱۴: دندان کلب چون شکنی جز وقالبش شمارهٔ ۱۵: آیا چه خوش بود بگه صبح در چمن شمارهٔ ۱۶: سرو قبا پوش من قباش بگردان شمارهٔ ۱۷: اگر نام یارم ندانی که چیست شمارهٔ ۱۸: نسخهای مصحّف مغلوب شمارهٔ ۱۹: تصحیف شکوفه را بدست آر شمارهٔ ۲۰: بدری که بود در شب گیسوش قمر شمارهٔ ۲۱: کام جانم هیچ می دانی که چیست شمارهٔ ۲۲: قلب قلب قلب با قلب جگر شمارهٔ ۲۳: نام آن لاله روی عنبر موی شمارهٔ ۲۴: کاف را بستان و در زا ضرب کن شمارهٔ ۲۵: شست در هنگامه می باید فکند شمارهٔ ۲۶: معین با تو گفتم گر بدانی شمارهٔ ۲۷: با زرده ی خایه یارکن ضم شمارهٔ ۲۸: پس نام پیمبری بدست آر شمارهٔ ۲۹: کسی که زربکسان داد و دستگیری کرد شمارهٔ ۳۰: آنک مرغ جان مشتاقان اسیر دارم اوست شمارهٔ ۳۱: بدری که سایه بر سرش افکنده است شب شمارهٔ ۳۲: یاری که نام او نتوان گفت پیش کس شمارهٔ ۳۳: نیمه دخنه بفکن از ار زیز شمارهٔ ۳۴: نیزه ی مقلوب را تصحیف کن شمارهٔ ۳۵: در دست بردار پدر بین شمارهٔ ۳۶: چو سر برزد از برج شیر آفتاب شمارهٔ ۳۷: چون بر آرد آفتاب از قلب دریا ماهئی شمارهٔ ۳۸: نام آن ماه که خورشید پری رویانست شمارهٔ ۳۹: گر پدر را ای پیر چون کودکان بابا نخوانی شمارهٔ ۴۰: آهو بره را چون سر و دم ببریدم شمارهٔ ۴۱: نام صنمی که مثل او دیده ندید شمارهٔ ۴۲: بچه ی مرغ تا نگردانی شمارهٔ ۴۳: چو با زر مرا پیش شاه آوری شمارهٔ ۴۴: حرفی بفکن ز نام و آنگه بشمار شمارهٔ ۴۵: آنک او ده یا قدّش نبود سرو روان شمارهٔ ۴۶: شراب بر سر مو ریز و طرف بستان گیر شمارهٔ ۴۷: نام سرو لاله رخ دانی که چیست شمارهٔ ۴۸: با فضله ی زنبور چو یک نیمه ی هاون شمارهٔ ۴۹: قلب عکس و عکس قلب قلب را ترکیب کن شمارهٔ ۵۰: گفتمش نام تو ای سیمین تن آخر چیست گفت شمارهٔ ۵۱: ماهی که فتاده بینی او را در شست شمارهٔ ۵۲: یار من آن صنم که بخوبیش یار نیست شمارهٔ ۵۳: پسنه دهنی که مستم از بادامش شمارهٔ ۵۴: آن یار که جان و دل گروگان ویست شمارهٔ ۵۵: برجای سرمه چو بخوانی سر سال شمارهٔ ۵۶: ای ترک سمن عذار خونریز شمارهٔ ۵۷: عین چون در میان صاد نهی شمارهٔ ۵۸: ای جوان چون نام دلدارم نمی دانی که چیست شمارهٔ ۵۹: هر چند تنم چو موی آن سیمتنست شمارهٔ ۶۰: فرشی که فکندم از پی آرامش شمارهٔ ۶۱: ببوی شست سر زلف یارا گرداری شمارهٔ ۶۲: دی بر سر کو ستاده دیدم پسری شمارهٔ ۶۳: قلب نعل و پای مقلوب مصحّف را بزن شمارهٔ ۶۴: آن یار کجاست کاخر روز او را شمارهٔ ۶۵: نام آنکو صد یک حسنش نباشد آفتاب شمارهٔ ۶۶: یک جزو ز جزوهای فخری نامه شمارهٔ ۶۷: آن لحظه که بفکنند پنجاه ز شست شمارهٔ ۶۸: دندان اسب بشکن و شه رابرو نشان شمارهٔ ۶۹: دندان عسس ز زیر و بالا بشکن شمارهٔ ۷۰: نام آنکو مرا ز غصّه بکشت شمارهٔ ۷۱: آه مقلوب در میانه ی شب شمارهٔ ۷۲: شه در بر ما نام پری پیکر ماست شمارهٔ ۷۳: این طرف نگر که وقتی از عالم ذوق شمارهٔ ۷۴: آنک افتاد چو ماهی دل من در دامش شمارهٔ ۷۵: آخر اول بگیر و اول آخر شمارهٔ ۷۶: نام شه ملک چین قلب قلبست شمارهٔ ۷۷: دلدار مرا که بی همال افتادست شمارهٔ ۷۸: آن مه خورشید پیکر را لقب شمارهٔ ۷۹: آنک دل را بوصلش امیدّست شمارهٔ ۸۰: نام رخی کز مه رخان مثلش ندیدم در جهان شمارهٔ ۸۱: نام آن آفتاب مشک نقاب شمارهٔ ۸۲: ای برده بمکر و حیله از دستان دست شمارهٔ ۸۳: آن سرو را نگر چو الف در میان زین شمارهٔ ۸۴: ترا که ملک بدست برادر پدرست شمارهٔ ۸۵: ای مفخر روزگار وای صدر زمن شمارهٔ ۸۶: برگیر چهار برگ گشنیز و بنه شمارهٔ ۸۷: نام تو که هست چون منت بنده هزار شمارهٔ ۸۸: آب معکوس در میان شراب