رباعی شماره ۱۴۲: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن

به ز آن که طفیل خوان ناکس بودن

با نان جوین خویش حقا که به است

که‌آلوده و پالوده هر خس بودن