رباعی شماره ۱۶۴: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی

نوشته خیام در رباعیات خیام فصل رباعیات

رباعی شماره ۱۶۳: ای کاش که جای آرمیدن بودی رباعی شماره ۱۶۵: بر شاخ امید اگر بری یافتمی

بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی

سرمست بدم که کردم این عیاشی


با من به زبان حال می‌گفت سبو

من چون تو بدم تو نیز چون من باشی


نظر خود را بنویسید

نظرات