رباعی شماره ۱۷۴: گر آمدنم به خود بدی، نآمدمی *(منتسب به چند نفر)

گر آمدنم به خود بُدی، نآمدمی

ور نیز شدن به من بُدی، کی شدمی؟

بِه زان نَبُدی که اندر این دِیر خراب

نه آمدمی، نه شدمی، نه بُدَمی