رباعی شماره ۱۷۸: هنگام صبوح ای صنم فرخ‌پی *(منتسب به چند نفر)

هنگام صبوح ای صنمِ فرخ‌پی

برساز ترانه‌ای و پیش‌آور می

کافکند به خاک صدهزاران جم و کِی

این آمدن تیر مَه و رفتن دی