جامی

نورالدین عبدالرحمن ابن نظام الدین احمد ابن محمد متخلص به جامی در سال ۸۱۷ هجری قمری در خرجرد جام از توابع خراسان متولد شد. .وی بعدها همراه پدرش به سمرقند و هرات رفت و در آن دیار به کسب علم و ادب پرداخت. سپس به سیر و سلوک مشغول و از بزرگان طریقت شد. او نزد سلطان حسین میرزا بایقرا و وزیر فاضل او امیر علیشیر نوایی تقربی خاص داشت. او در محرم ۸۹۸ هجری قمری وفت کرد و در هرات با احترام فراوان به خاک سپرده شد. از جامی بیش از چهل اثر و تألیف سودمند و گرانبها به جای مانده است. معروفترین آثار او عبارت از هفت مثنوی به نام “هفت اورنگ” است.

بیوگرافی جامی شاعر ایرانی

نام کامل: نورالدین عبدالرحمن بن احمد جامی
تخلص: جامی
زادروز: ۲۳ شعبان ۸۱۷ هجری قمری (۷ نوامبر ۱۴۱۴ میلادی)
زادگاه: خرجرد جام، خراسان (در نزدیکی شهر تربت جام، ایران کنونی)
درگذشت: ۱۸ محرم ۸۹۸ هجری قمری (۹ نوامبر ۱۴۹۲ میلادی)
محل درگذشت: هرات، افغانستان کنونی
آرامگاه: هرات

زندگی نامه:
جامی یکی از بزرگترین شاعران، عارفان و نویسندگان فارسیزبان در سده نهم هجری قمری است. او در خانوادهای فرهیخته و اهل علم به دنیا آمد. پدرش، احمد بن محمد، از اهالی دشت جام بود و جامی در کودکی به همراه خانواده به هرات مهاجرت کرد. هرات در آن زمان یکی از مراکز مهم فرهنگی و ادبی در جهان اسلام بود و جامی در این شهر رشد یافت و به تحصیل علوم دینی، ادبیات، فلسفه و عرفان پرداخت.

جامی از جمله شاعران پرکار و تأثیرگذار دوره تیموریان بود و به دلیل تسلط بر علوم مختلف، به "خاتم الشعرا" (آخرین شاعر بزرگ کلاسیک فارسی) ملقب شد. او در شعر و نثر مهارت فراوان داشت و آثارش به زبانهای فارسی و عربی نوشته شده است.

مشایخ و اساتید:
جامی از محضر استادان بزرگی همچون سعدالدین کاشغری، مولانا شمسالدین محمد حافظی و دیگر عارفان و دانشمندان زمان خود بهره برد. او همچنین از مریدان و پیروان طریقت نقشبندیه بود و تحت تأثیر تعالیم خواجه بهاءالدین نقشبند قرار داشت.

آثار مهم:
جامی آثار متعددی در زمینههای شعر، عرفان، فلسفه و ادبیات از خود به جای گذاشته است. برخی از مهمترین آثار او عبارتند از:

۱. هفت اورنگ: مجموعه هفت مثنوی شامل:

سلسلة الذهب

سلامان و ابسال

تحفة الاحرار

سبحة الابرار

یوسف و زلیخا

لیلی و مجنون

خردنامه اسکندری

۲. دیوان اشعار: شامل غزلیات، قصاید، رباعیات و مثنویات.

۳. نفحات الانس: کتابی در شرح حال عارفان و صوفیان.

۴. بهارستان: کتابی به نثر و نظم در سبک گلستان سعدی.

۵. اشعة اللمعات: شرحی بر لمعات فخرالدین عراقی.

۶. لوایح: مجموعه مناجاتها و اشعار عرفانی.

سبک و ویژگیهای شعری:
جامی در شعر خود از سبک عراقی پیروی میکرد و تحت تأثیر شاعرانی مانند سعدی، حافظ و مولانا قرار داشت. اشعار او سرشار از مضامین عرفانی، اخلاقی و فلسفی است و از نظر زبانی فصیح و روان است. او در غزل، قصیده و مثنوی مهارت ویژهای داشت و اشعارش از نظر محتوا و فرم بسیار غنی هستند.

وفات:
جامی در سن ۸۱ سالگی در هرات درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد. آرامگاه او امروزه در هرات زیارتگاه دوستداران ادب و عرفان است.

جایگاه و تأثیر:
جامی به عنوان یکی از آخرین شاعران بزرگ کلاسیک فارسی، تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی و عرفان اسلامی گذاشت. آثار او نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان اسلام مورد توجه قرار گرفت و به زبانهای مختلف ترجمه شد. جامی به دلیل دانش گسترده و اشعار نغز، همواره مورد احترام ادیبان و عارفان بوده است.

جامی شاعری جامع الاطراف بود که در عرصههای مختلف ادبی، عرفانی و علمی فعالیت کرد. او با خلق آثاری ماندگار، میراثی گرانبها برای ادبیات فارسی به جای گذاشت و نامش را در زمره بزرگترین شاعران ایران قرار داد.

نظری ثبت نشده است