قصاید

شمارهٔ ۱: ای از علو قدر به کرسی نهاده پا شمارهٔ ۲: مرحبا ای قاصد ملک معالی مرحبا شمارهٔ ۳: گنجی ست نقد فقر که آن را طلسمهاست شمارهٔ ۴: درین سراچه که چرخش کمینه طاق نماست شمارهٔ ۵: آن را که بر سر افسر اقبال سرمد است شمارهٔ ۶: کنگر ایوان شه کز کاخ کیوان برتر است شمارهٔ ۷: حبذا قصری که ایوانش ز کیوان برتر است شمارهٔ ۸: منم که تاج سر چرخ خاک پای من است شمارهٔ ۹: زان پیش کز مداد دهم خامه را مدد شمارهٔ ۱۰: این مقام خوش که می بخشد نسیم وصل یار شمارهٔ ۱۱ - قصیدهٔ جلاء الروح در جواب قصیدهٔ مرآت الصفا یا بحرالابرار یا قصیدهٔ شینیهٔ خاقانی: معلم کیست عشق و کنج خاموشی دبستانش شمارهٔ ۱۲: اصبحت زایرا لک یا شحنة النجف شمارهٔ ۱۳: چو پیوند با دوست می خواهی ای دل شمارهٔ ۱۴: نسیم جان شنوم گوییا ز عالم دل شمارهٔ ۱۵: سلام علیک ای نبی مکرم شمارهٔ ۱۶: جاه داری جاهل آسا در سر ای کامل مدام شمارهٔ ۱۷: سفید شد چو درخت شکوفه دار سرم شمارهٔ ۱۸: قاصد رسید و ساخت معطر مشام من شمارهٔ ۱۹: بانگ رحیل از قافله برخاست خیز ای ساربان شمارهٔ ۲۰: این همایون خانه کامد خانه چشم جهان شمارهٔ ۲۱: برتر آمد در علو این منزل از چرخ برین شمارهٔ ۲۲: ای سر از قدر بر فلک سوده