رباعیات

شمارهٔ ۱: سبحانک لا علم لنا الا ما شمارهٔ ۲: دردا و هزار بار دردا دردا شمارهٔ ۳: گه باده و گاه جام خوانیم تو را شمارهٔ ۴: عمری به شکیب می ستودم خود را شمارهٔ ۵: گر شاخ صبوری به بر آید چه عجب شمارهٔ ۶: درج دهنت که هست تنگ و نایاب شمارهٔ ۷: ای رحمت تو شامل ملک و ملکوت شمارهٔ ۸: من ناحیة الوصال هبت نفحات شمارهٔ ۹: توحید حق ای خلاصه مخترعات شمارهٔ ۱۰: یک ذره ز ذرات جهان پیدا نیست شمارهٔ ۱۱: همسایه و همنشین و همره همه اوست شمارهٔ ۱۲: در صورت آب و گل عیان غیر تو کیست شمارهٔ ۱۳: بر شکل بتان رهزن عشاق حق است شمارهٔ ۱۴: زین پیش برون ز خویش پنداشتمت شمارهٔ ۱۵: کردم توبه شکستیش روز نخست شمارهٔ ۱۶: آن کس که لبت دید تو را جان گفته ست شمارهٔ ۱۷: قرب تو به اسباب و علل نتوان یافت شمارهٔ ۱۸: سوفسطایی که از خرد بی خبر است شمارهٔ ۱۹: راهی ست ز حق به خلق بس روشن و راست شمارهٔ ۲۰: روزم به غم جهان فرسوده گذشت شمارهٔ ۲۱: نی بر دل ما ز هیچ یاری باری ست شمارهٔ ۲۲: باز آ که عظیم دردناکم ز غمت شمارهٔ ۲۳: مسکین دل من بر آتش عشق گداخت شمارهٔ ۲۴: با زلف تو نافه را سر مسکینی ست شمارهٔ ۲۵: بی تاب شد از تب ورق نسرینت شمارهٔ ۲۶: فارقت و لاحبیب لی الا انت شمارهٔ ۲۷: هر دیده که روزی به جمالت نگریست شمارهٔ ۲۸: افسوس که دلبر پسندیده برفت شمارهٔ ۲۹: ای سرو سهی که کس به پایت ننشست شمارهٔ ۳۰: تا چند کنی بحث قدیم و محدث شمارهٔ ۳۱: ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ شمارهٔ ۳۲: در رنج خمار بودن ای یار ملیح شمارهٔ ۳۳: تا کی ز رخت پرده گشایم گستاخ شمارهٔ ۳۴: المنة لله که نه شیخم نه مرید شمارهٔ ۳۵: آن شاهد غیبی ز نهانخانه بود شمارهٔ ۳۶: هر صورت دلکش که تو را روی نمود شمارهٔ ۳۷: زان جنبش و کوشش که دل خسته نمود شمارهٔ ۳۸: بر روی زمین به تازگی سبزه دمید شمارهٔ ۳۹: بر گوشه چشم تو که چشمش مرساد شمارهٔ ۴۰: یارب برهانیم ز حرمان چه شود شمارهٔ ۴۱: حق فاعل و هر چه جز حق آلات بود شمارهٔ ۴۲: نی غنچه باغ من طراوت گیرد شمارهٔ ۴۳: با طبل اجل کوس نمی دارد سود شمارهٔ ۴۴: عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد شمارهٔ ۴۵: دلخسته و سینه چاک می باید شد شمارهٔ ۴۶: دل تا در دلبر به تظلم شده باد شمارهٔ ۴۷: ای روی تو گل دهان و لب نقل و نبیذ شمارهٔ ۴۸: ای چشم من از نور رخت چشمه نور شمارهٔ ۴۹: دور از رخت ای سنگدل سیمینبر شمارهٔ ۵۰: چشم تو که ریخت خون صد خسته جگر شمارهٔ ۵۱: از سبزه به صحرا نگر ای لاله عذار شمارهٔ ۵۲: بر مائده جهان چه برنا و چه پیر شمارهٔ ۵۳: ای فضل تو دستگیر من دستم گیر شمارهٔ ۵۴: ماییم به راه عشق پویان همه عمر شمارهٔ ۵۵: بی مایه و سودخواهی آمد آخر شمارهٔ ۵۶: جامی دم گفت و گو فرو بند دگر شمارهٔ ۵۷: ای دل پی دلدار نبودی هرگز شمارهٔ ۵۸: دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز شمارهٔ ۵۹: گنجشک ضعیف توام ای مایه ناز شمارهٔ ۶۰: ای فاضل منطقی به فریادم رس شمارهٔ ۶۱: چون شب برسد ز صبح‌خیزان می‌باش شمارهٔ ۶۲: من در غم هجر و دل به دیدار تو خوش شمارهٔ ۶۳: ای خاک درت کعبه ارباب خصوص شمارهٔ ۶۴: ای ذات رفیع تو نه جوهر نه عرض شمارهٔ ۶۵: ای بر سر حرف این و آن نازده خط شمارهٔ ۶۶: آن را که نه عاشق است از یار چه حظ شمارهٔ ۶۷: از تفرقه هجر تو در حلقه جمع شمارهٔ ۶۸: خورشید تو زنگ خورده تیغ است دریغ شمارهٔ ۶۹: امروز چنین کز آسمان ریزد برف شمارهٔ ۷۰: کی باشد کی لباس هستی شده شق شمارهٔ ۷۱: ماییم به موج خیز حرمان شده غرق شمارهٔ ۷۲: هر روز روم سوی گلستان غمناک شمارهٔ ۷۳: ای لاله دلسوخته دامن چاک شمارهٔ ۷۴: کردم به طواف خانه یار آهنگ شمارهٔ ۷۵: بگذر به دیار یارم ای پیک شمال شمارهٔ ۷۶: ای چارده ساله مه که در حسن و جمال شمارهٔ ۷۷: در دیده عیان تو بوده ای من غافل شمارهٔ ۷۸: ای برده غمت شادی صد ساله ز دل شمارهٔ ۷۹: گویم نفسی دار ز من پاس ای دل شمارهٔ ۸۰: افلاک بود قسی حوادث چو سهام شمارهٔ ۸۱: ما احسن بالک ای جهان گشته حمام شمارهٔ ۸۲: ماییم و دل تنگ تر از حلقه «میم » شمارهٔ ۸۳: عمری به هوس باد هوا پیمودم شمارهٔ ۸۴: گر در سفرم تویی رفیق سفرم شمارهٔ ۸۵: رفت آنکه به قبله بتان روی آرم شمارهٔ ۸۶: خون می گریم وز تو چه پنهان دارم شمارهٔ ۸۷: گه در هوس روی نکو آویزم شمارهٔ ۸۸: بهر تو به بر و بحر بشتافته ام شمارهٔ ۸۹: هر جا گذرم نوای عشقت شنوم شمارهٔ ۹۰: از زلف تو تاری نربودم رفتم شمارهٔ ۹۱: تا چند غلام کهنه یا نو باشم شمارهٔ ۹۲: تا چند پی نفس دغاباز روم شمارهٔ ۹۳: خوش آنکه ز قید خودپرستی برهیم شمارهٔ ۹۴: هر دم غم آن ماه چگل می گویم شمارهٔ ۹۵: گر دولت وصل را نشایم چه کنم شمارهٔ ۹۶: جانا ز تو تا به چند اندوه کشم شمارهٔ ۹۷: این کاسه که من بی تو به لب می آرم شمارهٔ ۹۸: بنگر به جهان سر الهی پنهان شمارهٔ ۹۹: یا رب ز دو کون بی نیازم گردان شمارهٔ ۱۰۰: یارب همه خلق را به من بدخو کن شمارهٔ ۱۰۱: یارب دلم از بتان سرکش برهان شمارهٔ ۱۰۲: رخ بنمایی که ماه گردون است این شمارهٔ ۱۰۳: آمد سحری به خوابم آن قره عین شمارهٔ ۱۰۴: آن را که زمین کشد درون چون قارون شمارهٔ ۱۰۵: تاریخ جهان که قصه خرد و کلان شمارهٔ ۱۰۶: خواهی به بهار گیر خواهی به خزان شمارهٔ ۱۰۷: گل نیست ز تو به سرخرویی افزون شمارهٔ ۱۰۸: هر فصل گلی کز اثر چرخ برین شمارهٔ ۱۰۹: ای صفوت روح اعظم آیینه تو شمارهٔ ۱۱۰: ای حسن بتان ماه سیما از تو شمارهٔ ۱۱۱: نام تو که خامشی نمی شاید ازو شمارهٔ ۱۱۲: یا من ملکوت کل شی ء بیده شمارهٔ ۱۱۳: ای در دل تو هزار مشکل ز همه شمارهٔ ۱۱۴: در غیرتم از صبا که چون بیگه و گه شمارهٔ ۱۱۵: از شرب مدام و لاف مشرب توبه شمارهٔ ۱۱۶: از میل ملاهی و مناهی توبه شمارهٔ ۱۱۷: ماییم به غمناکی خود شاد شده شمارهٔ ۱۱۸: دور از رخ تو منم ز جان بگذشته شمارهٔ ۱۱۹: هستی همه ذلت و هوان است و ضعه شمارهٔ ۱۲۰: یا رب سوی مقصدم ره سیر بده شمارهٔ ۱۲۱: بود آینه وجود عالم مثلا شمارهٔ ۱۲۲: ای آنکه به بر و بحر بشتافته ای شمارهٔ ۱۲۳: ای دل تا کی فضولی و بوالعجبی شمارهٔ ۱۲۴: گر خاک سر کوی مذلت باشی شمارهٔ ۱۲۵: از پنجه پنج و ششدر شش بدرآی شمارهٔ ۱۲۶: از لطف قد و صباحت خد چه کنی شمارهٔ ۱۲۷: ای از تو به باغ هر گلی را رنگی شمارهٔ ۱۲۸: رفتی که دلم ز بار غم رنجه کنی شمارهٔ ۱۲۹: نی ترک وجود غم فزاینده کنی شمارهٔ ۱۳۰: ای کرده نهان ز سایلت خوان عطا شمارهٔ ۱۳۱: در دعوی لاف معنی از من بگریخت شمارهٔ ۱۳۲: شد فصل بهار و گشتم از غصه هلاک شمارهٔ ۱۳۳: حیران شده ام که میل جان با تن چیست شمارهٔ ۱۳۴: عالم همه با حوادث آفات است شمارهٔ ۱۳۵: دانی چه کسم ز ناکسان ناکس تر شمارهٔ ۱۳۶: بحری ست کف جود شه کوه وقار شمارهٔ ۱۳۷: شه چون مه چارده شب آمد ز سفر شمارهٔ ۱۳۸: هر چند که در دل غم هجران افکند شمارهٔ ۱۳۹: آنها که در آفاق به هم پیوستند شمارهٔ ۱۴۰: زین پیش رهی بود ز بغداد نیاز شمارهٔ ۱۴۱: با غیب به بویت آمد ای حرف شناس شمارهٔ ۱۴۲: ای یافته مرهم خود از داغ مپرس شمارهٔ ۱۴۳: در مسجد و خانقه بسی گردیدم شمارهٔ ۱۴۴: صد تیغ جفا زدی و راندی ز درم شمارهٔ ۱۴۵: گفتم که هوای او برون شد ز سرم شمارهٔ ۱۴۶: آن را که بود نور نبی در بشره شمارهٔ ۱۴۷: بر مسند ناز خفته ای با دگران شمارهٔ ۱۴۸: سرخی ز لب لعل به سنگ آوردن شمارهٔ ۱۴۹: دل از روش مؤمن و ترسا برکن شمارهٔ ۱۵۰: از نور ازل دلت منور بادا شمارهٔ ۱۵۱: گنجشک توام که پای بستم کردی شمارهٔ ۱۵۲: ای باد اگر سوی بدخشان گذری شمارهٔ ۱۵۳: فی القلب دم یسیل من آماقی شمارهٔ ۱۵۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی