شمارهٔ ۲۱۸: شهید داغ تو فردا ز گل چو لاله برآید

شهید داغ تو فردا ز گل چو لاله برآید

ز شوق باده لعلت به کف پیاله برآید

چو ذکر لذت تیغت رسد به خاک شهیدان

فغان ز جان شهید هزار ساله برآید

قلم به وصف بتان گر دوصد رساله نویسد

نخست نام تو از صدر هر رساله برآید

رساند نامه تو پیک لیک کار گدایان

کجا ز خوان نوالت به یک نواله برآید

چو کام دل ز تو خواهم حواله با لب خود کن

که کام عاشق بیدل ازین حواله برآید

چو بید بر سر تو لرزم ای نهال جوانی

چو ز آه سرد سرشکم به شکل ژاله برآید

ز داغ هجر تو نالان چو جامی اشک فشاند

ز خاک لاله بروید ز لاله ناله برآید