شمارهٔ ۳۵۶: خوشا وقتی که از خود رسته باشیم

خوشا وقتی که از خود رسته باشیم

به وقت بیخودان پیوسته باشیم

ازان دامی که جز مردان نجستند

به همتهای ایشان جسته باشیم

کشیده رخت خود از کوی هستی

به کنج نیستی بنشسته باشیم

خلیل آسا به نیروی قناعت

بتان حرص را بشکسته باشیم

به بند عشق محکم کرده پیوند

همه پیوندها بگسسته باشیم

چو برناید امیدی از در خلق

در امید برخود بسته باشیم

به سرناید به سرعت جامی این راه

بیا تا بعد ازین آهسته باشیم