شمارهٔ ۳۹: دی به کف دیوان خود گفتی که از صاحبدلان

دی به کف دیوان خود گفتی که از صاحبدلان

کی بود لایق که از پیش نظر دورش نهند

شد دلت رنجه چو گفتم بر سر گور توباد

کن وصیت تا چو میری با تو در گورش نهند