شمارهٔ ۱۷۸: یا به شمشیر جفا در جگرم چاک انداز

یا به شمشیر جفا در جگرم چاک انداز

یا به رحمت نظری بر من غمناک انداز

تشنه لب خاک شدم در هوس لعل لبت

ساغر می بکش و جرعه بر این خاک انداز

سگ طوق توام آن دم که کنی عزم شکار

طوق در گردنم از حلقه فتراک انداز

رخ فروزان به تماشای گل و لاله خرام

آتش از رشک به مشتی خس و خاشاک انداز

بگشا لب به حدیثی و خردمندان را

سری از غیب در آیینه ادراک انداز

چند صاحبنظران درد غم و درد کشند

ای قضا سنگ به خمخانه افلاک انداز

جامی از عشق چه نالی که تو را گفت که دل

در کف سنگدلی سرکش و بی باک انداز