شمارهٔ ۱۴: دی گفت عارفی که مضیق خم سپهر

دی گفت عارفی که مضیق خم سپهر

از محنت عوام عجب تنگ خانه ایست

گفتم ز تنگ خانه یکی نقطه محو کن

کز منت لیام عجب ننگ خانه ایست