بخش ۹۲ - در بیان معنی اسم الرحمان و اسم الرحیم

نوشته جامی در هفت اورنگ فصل دفتر اول بخش سلسلةالذهب

هست اسم وجود حق رحمان

باعتبار العموم للاعیان


رحمتی در کمال بسط و سعت

مستفاد از «و رحمتی و سعت »


نیست غیر از وجود عام مفاض

بر حقایق ز واهب فیاض


اسم رحمان ازان بود مشتق

لفظ او خاص و معنیش مطلق


لفظ او بی وقوع سهو و غلط

می شود بر خدا مقول فقط


لیک معنیش شامل و عام است

کون را گشته خوان انعام است


عکس اینست حکم اسم رحیم

باعتبار الخصوص و التعمیم


هست اسم وجود حق اما

متخصص به موجب اشیا


بخشد از خوان رحمت القصه

طالبان وجود را حصه


لفظش افتاد بی خلاف و شقاق

بر حق و خلق جایزالاطلاق


نظر خود را بنویسید

نظرات