رباعی شماره ۵۶۲: تا گرد رخ تو سنبل آمد بیرون

تا گرد رخ تو سنبل آمد بیرون

صد ناله ز من چون بلبل آمد بیرون

پیوسته ز گل سبزه برون می‌آید

این طرفه که از سبزه گل آمد بیرون