رباعی شماره ۵۷۲: جان و دل من فدای خاک در تو

جان و دل من فدای خاک در تو

گر فرمایی بدیده آیم بر تو

وصلت گوید که تو نداری سرما

بی سر بادا هر که ندارد سر تو