رباعی شماره ۵۹۲: ما را نبود دلی که کار آید ازو

ما را نبود دلی که کار آید ازو

جز ناله که هر دمی هزار آید ازو

چندان گریم که کوچه‌ها گل گردد

نی روید و ناله‌های زار آید ازو