رباعی شماره ۶۶۴: تا نگذری از جمع به فردی نرسی

تا نگذری از جمع به فردی نرسی

تا نگذری از خویش به مردی نرسی

تا در ره دوست بی سر و پا نشوی

بی درد بمانی و به دردی نرسی