رباعی شماره ۴۸: ای دل چو فراقش رگ جان بگشودت

ایدل چو فراقش رگِ جان بگشودت

منمای بکس خرقهٔ خون آلودت

می‌نال چنانکه نشنوند آوازت

می‌سوز چنانکه برنیاید دودت