رباعی شماره ۷۲: پیوسته ز من کشیده‌دامن، دل توست

پیوسته ز من کشیده‌دامنْ دلِ توست

فارغ ز منِ سوخته‌خرمنْ دلِ توست

گر عمر وفا کند من از تو دلِ خویش

فارغ‌تر از آن کنم که از من دلِ توست