رباعی شماره ۲۲۸: صوفی به سماع دست از آن افشاند

صوفی به سماع دست از آن افشاند

تا آتش دل به حیلتی بنشاند

عاقل داند که دایه گهوارهٔ طفل

از بهر سکون طفل می‌جنباند