رباعی شماره ۲۸۲: جایی که تو باشی اثر غم نبود

جایی که تو باشی اثر غم نبود

آنجا که نباشی دل خرم نبود

آن را که ز فرقت تو یک دم نبود

شادیش زمین و آسمان کم نبود