رباعی شماره ۴۱۰: گر پاره کنی مرا ز سر تا به قدم

گر پاره کنی مرا ز سر تا به قدم

موجود شوم ز عشق تو من ز عدم

جانی دارم ز عشق تو کرده رقم

خواهیش به شادی کش و خواهیش به غم