رباعی شماره ۴۳۵: در وصل تو پیوسته به گلشن بودم

در وصل تو پیوسته به گلشن بودم

در هجر تو با ناله و شیون بودم

گفتم به دعا که چشم بد دور ز تو

ای دوست مگر چشم بدت من بودم