رباعی شماره ۵۰۷: هستی به صفاتی که درو بود نهان

هستی به صفاتی که درو بود نهان

دارد سریان در همه اعیان جهان

هر وصف زعینی که بود قابل آن

بر قدر قبول عین گشتست عیان