تکه ۳۷: خوش آید او را چون من به ناخوشی باشم - مرا که خوشی او بود ناخوشی، شاید

خوش آید او را چون من بناخوشی باشم

مرا که خوشی او بود ناخوشی شاید

مرا چو گریان بیند بخندد از شادی

مرا چو کاسته بیند کرشمه بفزاید