رباعی شمارهٔ ۳۱: زنجیر سر زلف چو می‌جنبانی

زنجیر سر زلف چو می‌جنبانی

بر دامن ماه مشک می‌افشانی

چشم سیهت که شوخ می‌خوانندش

شوخ می‌رود چو باز می‌گردانی