رباعی شمارهٔ ۵۴: سیمین ز نخت که جان از آن بنماید

سیمین ز نخت که جان از آن بنماید

سییبی است که دانه از میان بنماید

در خنده بار دانه ماند لب تو

کز دانه لعلش استخوان بنماید