رباعیها

تمنای عاشق: آن را که جفاجوست نمی‌باید خواست بی‌خبری: مستان خرابات ز خود بی‌خبرند آشیان‌سوز: ای جلوهٔ برق آشیان‌سوز تو را آیینه صبح: داریم دلی صاف‌تر از سینه صبح نوشین‌لب: گلبرگ به نرمی چو بر و دوش تو نیست افسونگر: یا عافیت از چشم فسون‌سازم ده لعل ناب: خم گشت به لعلگون شراب آبستن دیار شب: جانم به فغان چو مرغ شب می‌آید خانه‌به‌دوش: چون ماه نو از حلقه‌به‌گوشان توایم ناله بی‌اثر: ای ناله چه شد در دل او تأثیرت مردم چشم: بی‌روی تو گشت لاله‌گون مردم چشم شباهنگ: از آتش دل شمع طرب را مانم جدایی: ای بی‌خبر از محنت روزافزونم اندوه مادر: آسودگی از محن ندارد مادر سوختگان: هر لاله آتشین دل سوخته‌ای است بیدادگری: از ظلم حذر کن اگرت باید ملک مسعود: مسعود که یافت عز و جاه از لاهور آرزو: کاش امشبم آن شمع طرب می‌آمد در ماتم صبحی: دردا که بهار عیش ما آخر شد