غزل شماره ۲۷۰: افدی قمرا لاح علینا و تلالا

افدی قمرا لاح علینا و تلالا

ما احسنه رب تبارک و تعالی

قد حل بروحی فتضاعفت حیاه

و الیوم نای عنی عزا و جلالا

ادعوه سرارا و انادیه جهارا

ان ابدلنی الصبوه طیفا و خیالا

لو قطعنی دهری لا زلت انادی

کی تخترق الجب و یروین وصالا

لا مل من العشق و لو مر قرون

حاشاه ملالا بی‌حاشای ملالا

العاشق حوت و هوی العشق کنجر

هل مل اذا ما سکن الحوت زلالا