غزل شماره ۳۴۶: شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت

شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت

برای بنده خود لطف‌ها گفت

چه گویم من مکافات تو ای جان

که نیکی تو را جانا خدا گفت

ولیکن جان این کمتر دعاگو

همه شب روی ماهت را دعا گفت