غزل شماره ۱۱۰۸: ساقیا باده چون نار بیار

ساقیا باده چون نار بیار

دفع غم را تو ز اسرار بیار

باده‌ای را که ز دل می‌جوشد

زود ای ساقی دلدار بیار

کافر عشق بیا باده ببین

نیست شو در می و اقرار بیار

ساقیا دست همه مستان گیر

همچنان جانب گلزار بیار

پیش این شاهد ما خوبان را

گردن بسته ز بلغار بیار

مؤمنان را همه عریان کردی

گروی نیز ز کفار بیار

شمس تبریز بگو دولت را

بپذیر اندک و بسیار بیار