غزل شماره ۲۲۷۲: حد البشیر بشاره یا جار

حد البشیر بشاره یا جار

دهش الفؤاد بما حداه و حاروا

سمعوا نداء الحق من فم طارق

قرب الخیام الیکم و الدار

و دنا کریم وجهه قمر الدجی

و خیاله لعاشقین مدار

فتحلقوا حول البشیر و اقبلوا

سجدوا جمیعا للبشیر و زاروا

سکنت قلوب بعد ما سکن البلا

لبسوا لباس الجد منه و ساروا