غزل شماره ۲۳۲۹: هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته

هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته

هر عضو من از ذوقت خم عسلی گشته

خورشید حمل رویت دریای عسل خویت

هر ذره ز خورشیدت صاحب عملی گشته

این دل ز هوای تو دل را به هوا داده

وین جان ز لقای تو برج حملی گشته