غزل شماره ۳۲۱۹: اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری

اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری

و تحرقت ضلوعی و جوانحی بناری

و سعادة لیوم نظرالسعود فینا

نزل السهیل سهلا و اقام فی جواری

فدخلت لج بحر بطرا بما اتانی

فغرقت فیه لکن نظرالحبیب جاری

فتحت عیون قلبی فرأیت الف بحر

و مراکبا علیها بهوی الهوا سواری

تبریز حض فضلا و ترابه کمالا

بشعاع نور صدر هو افضل الکبار

تبریز اشفعی لی بشفاعة الی من

زعقات وجد قلبی لحقتة بالتواری

و لاجل سؤ حالی بتواضعی لدیه

و تعرضی هوانی بهواه والصغار

و تقول لا تقطع کبدا رهین شوق

برجاک ما یرجی و یذوب بالبواری

و تتوب من ذنوبی و تجاسری علیه

و لیه عود قلبی و نهایة الفرار

لمعات شمس دین هو سیدی حقیقا

هی اصل اصل روحی و وراء هاعواری

جمع الاله شملا قطعته شقوة لی

فهو الکبیر یعفو لجنایة العصاری