رباعی شماره ۱۹۸۲: هرشب که به بنده هم‌نشین می‌افتی

هرشب که به بنده هم‌نشین می‌افتی

چون نورِ مهی که بر زمین می‌افتی

من بندهٔ چشمِ مستِ پُرخوابِ توام

آن‌دم که چنان و این‌چنین می‌افتی