رباعی شماره ۱۹۹۰: همسایگی مست فزاید مستی

همسایگیِ مست فَزاید مستی

چون مست شَوی باز رهی از هستی

در رستهٔ مردان چو نشستی رَستی

بر باده زنی ز آب و آتش دستی