رباعی شماره ۱۹۹۲: یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی

یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی

شاگردِ که بودی که چنین استادی؟

خوبی و کَرَم را چو نکو بنیادی

ای دنیا را ز تو هزار آزادی