رباعی شماره ۱۹۹۳: یک‌دم غم جان دار! غم نان تا کی؟

یک‌دم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟

وز پرورشِ این تنِ نادان تا کی؟

اندر رهِ طبل اشکم و نای و گلو

این رنج ز نخ به ضربِ دندان تا کی؟