رباعی شماره ۷۰: من ذره و خورشید لقایی تو مرا

من ذره و خورشید لقایی تو مرا

بیمار غمم عین دوایی تو مرا

بی‌بال و پر اندر پی تو می‌پرم

من که شدم چو کهربایی تو مرا